غریبِ در وطن، می‌سوخت آن شب
درون خویشتن، می‌سوخت آن شب
او خسته‌ترین پرنده‌ها را
در گرمی ظهر سایه می‌داد
ای مشعل دانش از تو روشن
وی باغ صداقت از تو گلشن
ای آن‌که غمت وقف دلِ یاران شد
بر سینه نشست و از وفاداران شد
با داغ مادرش غم دختر شروع شد
او هرچه درد دید، از آن «در» شروع شد
