او خسته‌ترین پرنده‌ها را
در گرمی ظهر سایه می‌داد
آن شب زمین شکست و سراسر نیاز شد
در زیر پای مرد خدا جانماز شد
رسیدی و پر و بال فرشته‌ها وا شد
شب از کرانۀ هستی گذشت و فردا شد
آه از دمی که در حرم عترت خلیل
برخاست از درای شتر بانگِ الرّحیل
با داغ مادرش غم دختر شروع شد
او هرچه درد دید، از آن «در» شروع شد
