قربان ولیئی

قربان ولیئی در سال ۱۳۴۹ در شهر صحنۀ کرمانشاه متولد شد. وی دارای دکترای ادبیات فارسی از دانشگاه تربیت مدرس تهران است و در حال حاضر مدیر گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه زنجان است. در شعرهای او جهان‌بینی عاشقانه-عارفانه دیده می‌شود. ولیئی سابقۀ دریافت جایزۀ کتاب سال و کتاب فصل را داشته است. «باید نوشت نام تو را با پرنده‌ها»، «ترنم داودی سکوت»، «موسیقی نواحی جان»، «زیارتنامۀ روح»، «ضربان ذات» و «مجموع پریشانی» از آثار اوست.

قربان ولیئی

آماده‌اند، گوش به فرمان، یکی یکی تا جان نهند بر سر پیمان یکی یکی

غم داغ تو را با هیچ‌کس دیگر نخواهم گفت برایت روضه می‌خوانم ولی از سر نخواهم گفت

به همین زودی از این دشت سپیدار بروید یا لثارات حسین از لب نیزار بروید

شگفتا راه عشق است این، که مرد جاده می‌خواهد حریفی پاک‌باز و امتحان پس‌داده می‌خواهد

از مرز رد شدیم ولی با مصیبتی با پرچم سیاه به همراه هیأتی

کمک کنید به نوباوگان جنگ‌زده به آهوان هراسیدۀ پلنگ‌زده

من غم و مهر حسین با شیر از مادر گرفتم روز اول کآمدم دستور تا آخر گرفتم

در این کشتی درآ، پا در رکاب ماست دریاها مترس از موج، بسم الله مجراها و مُرساها

اگرچه در شب دلتنگی من صبح آهی نیست ولی تا کوچه‌های شرقی «العفو» راهی نیست

شعله باش اما چنین بر آشیان خود مزن دود کن خود را ولی در دودمان خود مزن

به دست غیر مبادا امیدواری ما نیامده‌ست به جز ما کسی به یاری ما

بگو که یک‌شبه مردی شدی برای خودت و ایستاده‌ای امروز روی پای خودت

آماده‌اند، گوش به فرمان، یکی یکی
تا جان نهند بر سر پیمان یکی یکی

غم داغ تو را با هیچ‌کس دیگر نخواهم گفت
برایت روضه می‌خوانم ولی از سر نخواهم گفت

به همین زودی از این دشت سپیدار بروید
یا لثارات حسین از لب نیزار بروید

شگفتا راه عشق است این، که مرد جاده می‌خواهد
حریفی پاک‌باز و امتحان پس‌داده می‌خواهد

از مرز رد شدیم ولی با مصیبتی
با پرچم سیاه به همراه هیأتی

کمک کنید به نوباوگان جنگ‌زده
به آهوان هراسیدۀ پلنگ‌زده

من غم و مهر حسین با شیر از مادر گرفتم
روز اول کآمدم دستور تا آخر گرفتم

در این کشتی درآ، پا در رکاب ماست دریاها
مترس از موج، بسم الله مجراها و مُرساها

اگرچه در شب دلتنگی من صبح آهی نیست
ولی تا کوچه‌های شرقی «العفو» راهی نیست

شعله باش اما چنین بر آشیان خود مزن
دود کن خود را ولی در دودمان خود مزن

به دست غیر مبادا امیدواری ما
نیامده‌ست به جز ما کسی به یاری ما

بگو که یک‌شبه مردی شدی برای خودت
و ایستاده‌ای امروز روی پای خودت