قربان ولیئی

قربان ولیئی در سال ۱۳۴۹ در شهر صحنۀ کرمانشاه متولد شد. وی دارای دکترای ادبیات فارسی از دانشگاه تربیت مدرس تهران است و در حال حاضر مدیر گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه زنجان است. در شعرهای او جهان‌بینی عاشقانه-عارفانه دیده می‌شود. ولیئی سابقۀ دریافت جایزۀ کتاب سال و کتاب فصل را داشته است. «باید نوشت نام تو را با پرنده‌ها»، «ترنم داودی سکوت»، «موسیقی نواحی جان»، «زیارتنامۀ روح»، «ضربان ذات» و «مجموع پریشانی» از آثار اوست.

قربان ولیئی

لبریزم از واژه اما بسته‌ست گویا زبانم حرفی ندارم بگویم، شعری ندارم بخوانم

یک عمر زنده باش ولیکن شهید باش هر دم پی حماسه و عزمی جدید باش

بین غم آسمان و حسرت صحرا ماه دمیده‌ست و رود غرق تماشا

نوحه‌سُرای حریم قدس تو هستی مویه‌کنان‌اند انبیا و ملائک

دلت گرفته اگر، یادی از محرم کن دو قطره اشک بریز و دو دیده خرم کن

دست ابوسفیان کماکان در کمین است اما جواب دوستان در آستین است

چه جانماز پی اعتكاف بر دارد چه ذوالفقار به عزم مصاف بر دارد

هنوز ماتم زن‌های خون‌جگر شده را هنوز داغ پدرهای بی‌پسر شده را

عکس روی تو چو در آینۀ جام افتاد عارف از خندۀ می در طمع خام افتاد

ای سرّ تو در سینۀ هر محرم راز پیوسته درِ رحمت تو بر همه باز

از نو شکفت نرگس چشم‌انتظاری‌ام گل کرد خارخار شب بی‌قراری‌ام

رد می‌کنی شاید پس از زنگ دبستان طفل کلاس اولی را از خیابان

لبریزم از واژه اما بسته‌ست گویا زبانم
حرفی ندارم بگویم، شعری ندارم بخوانم

یک عمر زنده باش ولیکن شهید باش
هر دم پی حماسه و عزمی جدید باش

بین غم آسمان و حسرت صحرا
ماه دمیده‌ست و رود غرق تماشا

نوحه‌سُرای حریم قدس تو هستی
مویه‌کنان‌اند انبیا و ملائک

دلت گرفته اگر، یادی از محرم کن
دو قطره اشک بریز و دو دیده خرم کن

دست ابوسفیان کماکان در کمین است
اما جواب دوستان در آستین است

چه جانماز پی اعتكاف بر دارد
چه ذوالفقار به عزم مصاف بر دارد

هنوز ماتم زن‌های خون‌جگر شده را
هنوز داغ پدرهای بی‌پسر شده را

عکس روی تو چو در آینۀ جام افتاد
عارف از خندۀ می در طمع خام افتاد

ای سرّ تو در سینۀ هر محرم راز
پیوسته درِ رحمت تو بر همه باز

از نو شکفت نرگس چشم‌انتظاری‌ام
گل کرد خارخار شب بی‌قراری‌ام

رد می‌کنی شاید پس از زنگ دبستان
طفل کلاس اولی را از خیابان