قربان ولیئی

قربان ولیئی در سال ۱۳۴۹ در شهر صحنۀ کرمانشاه متولد شد. وی دارای دکترای ادبیات فارسی از دانشگاه تربیت مدرس تهران است و در حال حاضر مدیر گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه زنجان است. در شعرهای او جهان‌بینی عاشقانه-عارفانه دیده می‌شود. ولیئی سابقۀ دریافت جایزۀ کتاب سال و کتاب فصل را داشته است. «باید نوشت نام تو را با پرنده‌ها»، «ترنم داودی سکوت»، «موسیقی نواحی جان»، «زیارتنامۀ روح»، «ضربان ذات» و «مجموع پریشانی» از آثار اوست.

قربان ولیئی

ای ماه، ای چراغ فروزان راه من ای آشنای زمزمه و اشک و آه من

افسوس که این فرصت کوتاه گذشت عمر آمد از آن راه و از این راه گذشت

ماه، ماه روزه است روز، روز ضربت است

چه حرف‌های زلالی که رودهای روانند چه نورها، چه سخن‌ها که با تو در جریانند

تو با حقّی و حق با توست؛ حق پشت و پناه تو بدی‎ها دور بادا از وجود خیرخواه تو

به روز مرگ چو تابوت من روان باشد گمان مبر که مرا دردِ این جهان باشد

بخوان هشتمین جلوۀ ربنا را امام قدر را امیر قضا را

رجز نیاز ندارد اگر نگاه کنید در این معارفه انصاف را گواه کنید

کی رفته‌ای ز دل که تمنا کنم تو را کی بوده‌ای نهفته که پیدا کنم تو را

دل نیست این‌که دارم گنجینهٔ غم توست بیگانه باد با غیر این دل که محرم توست

ای فاطمه را شمیم! کی می‌آیی؟ جان‌بخش‌تر از نسیم! کی می‌آیی؟

در باغ دعا اگر بهار است از اوست هر شاخه اگر شکوفه‌بار است از اوست

ای ماه، ای چراغ فروزان راه من
ای آشنای زمزمه و اشک و آه من

افسوس که این فرصت کوتاه گذشت
عمر آمد از آن راه و از این راه گذشت

ماه، ماه روزه است
روز، روز ضربت است

چه حرف‌های زلالی که رودهای روانند
چه نورها، چه سخن‌ها که با تو در جریانند

تو با حقّی و حق با توست؛ حق پشت و پناه تو
بدی‎ها دور بادا از وجود خیرخواه تو

به روز مرگ چو تابوت من روان باشد
گمان مبر که مرا دردِ این جهان باشد

بخوان هشتمین جلوۀ ربنا را
امام قدر را امیر قضا را

رجز نیاز ندارد اگر نگاه کنید
در این معارفه انصاف را گواه کنید

کی رفته‌ای ز دل که تمنا کنم تو را
کی بوده‌ای نهفته که پیدا کنم تو را

دل نیست این‌که دارم گنجینهٔ غم توست
بیگانه باد با غیر این دل که محرم توست

ای فاطمه را شمیم! کی می‌آیی؟
جان‌بخش‌تر از نسیم! کی می‌آیی؟

در باغ دعا اگر بهار است از اوست
هر شاخه اگر شکوفه‌بار است از اوست