قربان ولیئی

قربان ولیئی در سال ۱۳۴۹ در شهر صحنۀ کرمانشاه متولد شد. وی دارای دکترای ادبیات فارسی از دانشگاه تربیت مدرس تهران است و در حال حاضر مدیر گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه زنجان است. در شعرهای او جهان‌بینی عاشقانه-عارفانه دیده می‌شود. ولیئی سابقۀ دریافت جایزۀ کتاب سال و کتاب فصل را داشته است. «باید نوشت نام تو را با پرنده‌ها»، «ترنم داودی سکوت»، «موسیقی نواحی جان»، «زیارتنامۀ روح»، «ضربان ذات» و «مجموع پریشانی» از آثار اوست.

قربان ولیئی

چشم وا کردی و آغوش خدا جای تو شد کعبه لبخند به لب، محو تماشای تو شد

آید نسیم از ره و مُشک تر آوَرَد عطر بهار از دمِ جان‌پرور آوَرَد

ای آن‌که حدیث تو شنفتن دارد گل با رخ خوب تو شکفتن دارد

سکه شدن و دو رو شدن آسان است آلودۀ رنگ و بو شدن آسان است

خورشید! بتاب و برکاتی بفرست ای ابر! ببار آب حیاتی بفرست

بگو چرا نشد امسال زائرت باشم قدم به جاده گذارم، مسافرت باشم

رد می‌کنی شاید پس از زنگ دبستان طفل کلاس اولی را از خیابان

شعله باش اما چنین بر آشیان خود مزن دود کن خود را ولی در دودمان خود مزن

ملکا ذکر تو گویم که تو پاکی و خدایی نروم جز به همان ره که توأم راهنمایی

حرکت از منا شروع شد و در تب کربلا به اوج رسید

ای فاطمه را شمیم! کی می‌آیی؟ جان‌بخش‌تر از نسیم! کی می‌آیی؟

تا نیست نگردی، رهِ هستت ندهند این مرتبه با همتِ پستت ندهند

چشم وا کردی و آغوش خدا جای تو شد
کعبه لبخند به لب، محو تماشای تو شد

آید نسیم از ره و مُشک تر آوَرَد
عطر بهار از دمِ جان‌پرور آوَرَد

ای آن‌که حدیث تو شنفتن دارد
گل با رخ خوب تو شکفتن دارد

سکه شدن و دو رو شدن آسان است
آلودۀ رنگ و بو شدن آسان است

خورشید! بتاب و برکاتی بفرست
ای ابر! ببار آب حیاتی بفرست

بگو چرا نشد امسال زائرت باشم
قدم به جاده گذارم، مسافرت باشم

رد می‌کنی شاید پس از زنگ دبستان
طفل کلاس اولی را از خیابان

شعله باش اما چنین بر آشیان خود مزن
دود کن خود را ولی در دودمان خود مزن

ملکا ذکر تو گویم که تو پاکی و خدایی
نروم جز به همان ره که توأم راهنمایی

حرکت از منا شروع شد و
در تب کربلا به اوج رسید

ای فاطمه را شمیم! کی می‌آیی؟
جان‌بخش‌تر از نسیم! کی می‌آیی؟

تا نیست نگردی، رهِ هستت ندهند
این مرتبه با همتِ پستت ندهند