سجادۀ سبز من چمنزاران است
اشکم به زلالی همین باران است
همین که بهتری الحمدلله
جدا از بستری، الحمدلله
آورده است بوی تو را کاروان به شام
پیچیده عطر واعطشای تو در مشام
چشم‌هایم را به روی هرکه جز تو بود بست
قطرۀ اشکی که با من بوده از روز الست
منظومهٔ دهر، نامرتب شده بود
هم روز رسیده بود هم شب شده بود
خانه‌های آن کسانی می‌خورد در، بیشتر
که به سائل می‌دهند از هرچه بهتر بیشتر
