تشنگان را سحاب پیدا شد
رحمت بی‌حساب پیدا شد
تو کیستی که ز دستت بهار می‌ریزد
بهار در قدمت برگ و بار می‌ریزد
مدینه حسینت کجا می‌رود؟
اگر می‌رود، شب چرا می‌رود؟
محکوم شد زمین به پیمبر نداشتن
مجبور شد به سورۀ کوثر نداشتن
تفسیر او به دست قلم نامیسّر است
در شأن او غزل ننویسیم بهتر است
