و آتش چنان سوخت بال و پرت را
که حتی ندیدیم خاکسترت را
دری که بین تو و دشمن است خیبر نیست
وگرنه مثل علی هیچ‌کس دلاور نیست
رسانده‌ام به حضور تو قلب عاشق را
دل رها شده از محنت خلایق را
هجده بهار رفت زمین شرمسار توست
آری زمین که هستی او وامدار توست
در ساحل جود خدا باران گرفته
باران نور و رحمت و احسان گرفته
سیلاب می‌شویم و به دریا نمی‌رسیم
پرواز می‌کنیم و به بالا نمی‌رسیم
