بر نبض این گهواره نظم کهکشان بسته‌ست
امید، بر شش ماه عمر او زمان بسته‌ست
صحبت از دستی که رزق خلق را می‌داد شد
هر کجا شد حرف از آن بانو به نیکی یاد شد
آه از دمی که در حرم عترت خلیل
برخاست از درای شتر بانگِ الرّحیل
میان هلهله سینه مجال آه نداشت
برای گریه شریکی نبود و چاه نداشت
بی‌تاب دوست بودی و پروا نداشتی
در دل به غیر دوست تمنا نداشتی
