گودال قتلگاه است، یا این که باغ سیب است؟
این بوی آشنایی از تربت حبیب است
روز و شب در دل دریایى خود غم داریم
اشک، ارثى‌ست که از حضرت آدم داریم
برپا شده‌ست در دل من خیمهٔ غمی
جانم! چه نوحه و چه عزا و چه ماتمی!
دقیقه‌های پر از التهاب دفتر بود
و شاعری که در اندوه خود شناور بود
حال و هوای کوچه، غم‌آلود و درهم است
پرچم به اهتزاز درآمد، محرّم است
کعبه، یک زمزم اگر در همه عالم دارد
چشم عشّاق تو نازم! که دو زمزم دارد
