ای بحر! ببین خشکی آن لب‌ها را
ای آب! در آتش منشان سقا را
عالم همه مبتدا، خبر کرببلاست
انسان، قفس است و بال و پر کرببلاست
آن‌که با مرگِ خود احیای فضیلت می‌خواست
زندگی را همه در سایۀ عزّت می‌خواست
یک پنجره، گلدانِ فراموش شده
یک خاطره، انسانِ فراموش شده
شب در سکوت کوچه بسی راه رفته بود
امواج مد واقعه تا ماه رفته بود
