ای عشق! کاری کن که درماندند درمانها
برگرد و برگردان حقیقت را به ایمانها
دشمن که به حنجر تو خنجر بگذاشت
خاموش، طنین نای تو میپنداشت
هر چند قدش خمیده، امّا برپاست
چندیست نیارمیده، امّا برپاست
شب در سکوت کوچه بسی راه رفته بود
امواج مد واقعه تا ماه رفته بود
