سر و پای برهنه میبرند آن پیر عاشق را
که بر دوشش نهاده پرچم سوگ شقایق را
در مطلع شعر تو نچرخانده زبان را
لطف تو گرفت از من بیچاره امان را
سلام! ای سلام خدا بر سلامت!
درود! ای کلام الهی، کلامت!
شب در سکوت کوچه بسی راه رفته بود
امواج مد واقعه تا ماه رفته بود
