عالم همه مبتدا، خبر کرببلاست
انسان، قفس است و بال و پر کرببلاست
تا برویم ریشه‌ای چون تاک می‌خواهم که هست
نور می‌خواهم که هستی خاک می‌خواهم که هست
یک پنجره، گلدانِ فراموش شده
یک خاطره، انسانِ فراموش شده
خواست لختی شکسته بنویسد
به خودش گفت با چه ترکیبی
خدا قسمت کند با عشق عمری همسفر بودن
شریک روزهای سخت و شبهای خطر بودن
