گریه بود اولین صدا، آری!
روز اول که چشم وا کردیم
قصد کجا کرده یل بوتراب؟
خُود و سپر بسته چرا آفتاب؟
رفتی و این ماجرا را تا فصل آخر ندیدی
عبّاس من! دیدی امّا مانند خواهر ندیدی
هرچند، نامِ نیک، فراوان شنیدهایم
نامی، به با شکوهی زینب، ندیدهایم
سوارِ گمشده را از میان راه گرفتی
چه ساده صید خودت را به یک نگاه گرفتی
پیغمبر درد بود و همدرد نداشت
از کوفه بهجز خاطرهای سرد نداشت