وقتی خدا بنای جهان را گذاشته
در روح تو سخاوت دریا گذاشته
تویی که نام تو در صدر سربلندان است
هنوز بر سر نی چهرۀ تو خندان است
به تعداد نفوس خلق اگر سوی خدا راه است
همان‌قدر انتخاب راه دشوار است و دلخواه است
دگر چه باغ و درختی بهار اگر برود
چه بهره از دل دیوانه یار اگر برود
