دی بود و درد بود و زمستان ادامه داشت
آن سوی پنجره تب طوفان ادامه داشت
همسایه! غم دوباره شده میهمانتان؟
پوشیده‌اند رخت عزا دخترانتان
افق‌های باز و کران‌های تازه
زمین‌های نو، آسمان‌های تازه
مهمون از راه اومده شهر شده آماده
بازم امشب تو حرم غلغله و فریاده
عشق بی‌پرواست، بسم الله الرحمن الرحیم
هرکسی با ماست، بسم الله الرحمن الرحیم
تا از دل ابر تیره بیرون نشوید
چون ماه چراغ راه گردون نشوید
تشنگان را سحاب پیدا شد
رحمت بی‌حساب پیدا شد
بازآ که غم زمانه از دل برود
خواب از سر روزگار غافل برود
مدینه حسینت کجا می‌رود؟
اگر می‌رود، شب چرا می‌رود؟
هرچند ز غربتت گزند آمده بود
زخمت به روانِ دردمند آمده بود
