سجادۀ سبز من چمنزاران است
اشکم به زلالی همین باران است
یاد تو گرفته قلب‌ها را در بر
ماییم و درود بر تو ای پیغمبر
ای بحر! ببین خشکی آن لب‌ها را
ای آب! در آتش منشان سقا را
آورده است بوی تو را کاروان به شام
پیچیده عطر واعطشای تو در مشام
آن‌که با مرگِ خود احیای فضیلت می‌خواست
زندگی را همه در سایۀ عزّت می‌خواست
