گر بر سر نفس خود امیری، مردی
ور بر دگری نکته نگیری، مردی
دل گفت مرا علم لَدُنّی هوس است
تعلیمم کن اگر تو را دسترس است
زندگی جاری‌ست
در سرود رودها شوق طلب زنده‌ست
قرآن که کلام وحده الا هوست
آرامش جان، شفای دل‌ها، در اوست
باز از بام جهان بانگ اذان لبریز است
مثنوی بار دگر از هیجان لبریز است
