فلک امشب نشان داده‌ست روی دیگر خود را
که پس می‌گیرد از خلق جهان، پیغمبر خود را
چقدر ریخته هر گوشه و کنار، غم این‌جا
نشسته روی دو زانو امام، هر قدم این‌جا
سلام فلسفۀ چشم‌های بارانی!
سلام آبروی سجده‌های طولانی!
بر روی نیزه ماه درخشان برای چه؟
افتاده کنج صومعه قرآن برای چه؟
ای سمت خود کشانده خواص و عوام را
دریاب این سپاه پیاده نظام را
