بر قرار و در مدارِ باوفایی زیستی
ای که پیش از کربلا هم کربلایی زیستی
تو کیستی که ز دستت بهار میریزد
بهار در قدمت برگ و بار میریزد
بوی خداست میوزد از جانبِ یمن
از یُمنِ عشق رایحهاش میرسد به من
تو همچون غنچههای چیده بودی
که در پرپر شدن خندیده بودی
