عالم همه مبتدا، خبر کرببلاست
انسان، قفس است و بال و پر کرببلاست
قدم در دفاع از حرم برندارد
سپاھی که تیغ دودَم برندارد
خدا در شورِ بزمش، از عسل پر کرد جامت را
که شیرینتر کند در لحظههای تشنه کامت را
یک پنجره، گلدانِ فراموش شده
یک خاطره، انسانِ فراموش شده
