همین که بهتری الحمدلله
جدا از بستری، الحمدلله
ما بی‌تو تا دنیاست دنیایی نداریم
چون سنگ خاموشیم و غوغایی نداریم
بیزارم از آن حنجره کو زارت خواند
چون لاله عزیز بودی و خوارت خواند
منظومهٔ دهر، نامرتب شده بود
هم روز رسیده بود هم شب شده بود
خانه‌های آن کسانی می‌خورد در، بیشتر
که به سائل می‌دهند از هرچه بهتر بیشتر
