یاد تو گرفته قلبها را در بر
ماییم و درود بر تو ای پیغمبر
سر و پای برهنه میبرند آن پیر عاشق را
که بر دوشش نهاده پرچم سوگ شقایق را
هنگام سپیده بود وقتی میرفت
از عشق چه دیده بود وقتی میرفت؟
در مطلع شعر تو نچرخانده زبان را
لطف تو گرفت از من بیچاره امان را
