ما بی‌تو تا دنیاست دنیایی نداریم
چون سنگ خاموشیم و غوغایی نداریم
از سمت مدینه خبر آورد نسیمی
تا مژده دهد آمده مولود عظیمی
شکست باورت، ای کوه! پشت خنجر را
نشاند در تب شک، غیرت تو باور را
بی‌مرگ سواران شب حادثه‌هایید
خورشیدنگاهید و در آفاق رهایید
بیزارم از آن حنجره کو زارت خواند
چون لاله عزیز بودی و خوارت خواند
پیش از تو آب معنی دریا شدن نداشت
شب مانده بود و جرأت فردا شدن نداشت
