می‌رسد باز به گوش دل ما این آواز
چه نشستید که در‌های عنایت شد باز
غریبِ در وطن، می‌سوخت آن شب
درون خویشتن، می‌سوخت آن شب
امشب که ماهِ آسمان پرتوفشان است
با حُسن خود چشم و چراغ کهکشان است
ای آن‌که غمت وقف دلِ یاران شد
بر سینه نشست و از وفاداران شد
آخر ماه صفر، اول ماتم شده است
دیده‌ها پر گهر و سینه پر از غم شده است
