وانهاده‌ست به میدان بدنش را این بار
همره خویش نبرده‌ست تنش را این بار
چه خوش باشد که راه عاشقی تا پای جان باشد
خصوصاً پای فرزند علی هم در میان باشد
زره پوشیده از قنداقه، بی‌شمشیر می‌آید
شجاعت ارث این قوم است، مثل شیر می‌آید
همچون نسیم صبح و سحرگاه می‌رود
هرکس میان صحن حرم راه می‌رود
