آه از دمی که در حرم عترت خلیل
برخاست از درای شتر بانگِ الرّحیل
مسیح، خوانده مرا، وقت امتحان من است
زمان، زمانِ رجزخوانی جوان من است
غم با نگاه خیس تو معنا گرفته
یک موج از اشک تو را دریا گرفته
شب در سکوت کوچه بسی راه رفته بود
امواج مد واقعه تا ماه رفته بود
