چه خوش باشد که راه عاشقی تا پای جان باشد
خصوصاً پای فرزند علی هم در میان باشد
عالمى سوخته از آتش آهِ من و توست
این در سوخته تا حشر گواهِ من و توست
زره پوشیده از قنداقه، بی‌شمشیر می‌آید
شجاعت ارث این قوم است، مثل شیر می‌آید
شب در سکوت کوچه بسی راه رفته بود
امواج مد واقعه تا ماه رفته بود
