ای بزرگ خاندان آب‌ها
آشنای مهربان آب‌ها
شکر خدا دعای سحرها گرفته است
دست مرا کرامت آقا گرفته است
ستاره بود و شفق بود و فصل ماتم بود
بساط گریه برای دلم فراهم بود
بی‌تاب دوست بودی و پروا نداشتی
در دل به غیر دوست تمنا نداشتی
لب خشک و داغی که در سینه دارم
سبب شد که گودال یادم بیاید
وعده‌ای داده‌ای و راهی دریا شده‌ای
خوش به حال لب اصغر كه تو سقّا شده‌اى
