من که شور عاشقی در سینه و سر داشتم
صد هزار آیینۀ غم، در برابر داشتم
سامرا امشب ز شب‌های دگر زیباتری
در جلال و در شرف اُمّ القرای دیگری
باز کن چشمان از اندوه مالامال را
چار داغ تازه داری، چارفصل سال را
با توام ای دشت بی‌پایان سوار ما چه شد
یکّه‌تاز جاده‌های انتظار ما چه شد
