آیینه بود و عاقبت او به خیر شد
دل را سپرد دست حسین و «زهیر» شد
من، دیده جز به سوی برادر، نداشتم
آیینه جر حسین، برابر نداشتم
اینک زمان، زمان غزلخوانی من است
بیتیست این دو خط که به پیشانی من است
قامت کمان کند که دو تا تیر آخرش
یکدم سپر شوند برای برادرش
