من در بر کشتی نجات آمده‌ام
در ساحل چشمۀ حیات آمده‌ام
آه است به روی لب عالم، آه است
هنگام وداع سخت مهر و ماه است
نوخاسته‌ای ز نسل درد آمده است
با گرمی خون و تیغ سرد آمده است
تا نام تو را دلم ترنّم کرده‌ست
با یاد تو، چون غنچه تبسّم کرده‌ست
سوز جگر از دل به زبان آمده بود
بابا سوی میدان، نگران آمده بود
برخیز و کفن بپوش سر تا پا را
تا گریه کنند آن قد و بالا را
