قصیده‌واره | شعر هیأت

سخن از ظلمت و مظلومیت آمد به میان
شهر بیداد رسیده‌ست به اوج خفقان

عباس همتی

قصیده‌واره

بلبلی سوخت در آتش به فغان هیچ نگفت
لاله پژمرد و، ز بیداد خزان هیچ نگفت

سیدمهدی حسینی

قصیده‌واره

حقیقت مثل خورشید است در یک صبح بارانی
نمی‌ماند به پشت ابرهای تیره زندانی

رضا خورشیدی‌فرد

برادرانه

قصیده‌واره

شب گذشت از نیمه اما با تو صحبت می‌کنم
تا که بگزارم نماز عشق، نیت می‌کنم

محمدجواد غفورزاده

آیه ۸۸

قصیده‌واره

جلوهٔ جنت به چشم خاکیان دارد بقیع
یا صفای خلوت افلاکیان دارد بقیع

محمدجواد غفورزاده

چلچراغ هدایت (جلد۱)

قصیده‌واره

در آستانش شمس می‌آید به استقبال
ماه و زمین و زهره و ناهید در دنبال

سیدمحمدجواد میرصفی

قصیده‌واره

کی می‌شود شبیهِ تو پیدا؟ علی علی
بعد از تو خاک بر سر دنیا، علی علی

امید مهدی‌نژاد

فصل شهادت

قصیده‌واره

هیچ کس نشناخت دردا! درد پنهان علی
چون کبوتر ماند در چاه شب افغان علی

قادر طهماسبی

پری ستاره‌ها

قصیده‌واره

ميان غربت دستان مکه سر بر کرد
مُحمّد عربى، مکه را منوّر کرد

عباس شاه‌زیدی

سرچشمۀ کوثر

قصیده‌واره

سلام، حامیِ پیک و پیام، ابوطالب!
سلام، ای ملکوتِ کلام، ابوطالب!

مرتضی امیری‌اسفندقه

کوار

قصیده‌واره

گرفته درد ز چشمم دوباره خواب گران را
مرور می‌کنم امشب غم تمام جهان را

یوسف رحیمی

شهادت‌نامه

قصیده‌واره

ای ریخته نسیم تو گل‌های یاد را
سرمست کرده نفحهٔ یاد تو باد را

حسین منزوی

مجموعه اشعار حسین منزوی

قصیده‌واره