قصیده‌واره | شعر هیأت

از آنچه در دو جهان هست بیشتر دارد
فقط خداست که از کار او خبر دارد

مجید تال

قصیده‌واره

گل‌های عالم را معطر کرده بویت
ای آن که می‌گردد زمین در جستجویت

سیدحمیدرضا برقعی

یحیی

قصیده‌واره

چکیدۀ گل رخسار مصطفی زهراست
عصارۀ نفحات خوش خدا زهراست

سعید بیابانکی

یلدا

قصیده‌واره

خجسته باد قدوم تو، ای که بدر تمامی
فروغ دیدهٔ ما، مهر جاودانهٔ شامی

سپیده کاشانی

آینۀ صبر

قصیده‌واره

نشست یک دو سه خطّی مرا نصیحت کرد
مرا چو دوست به راه درست دعوت کرد

جعفر عباسی

سرانجام

قصیده‌واره

اى آفتاب مهر تو روشنگر وجود
در پیشگاه حکم تو ذرات، در سجود

سیدرضا مؤید

جلوه‌های رسالت

قصیده‌واره

دوباره پر شده از عطر گیسویت شبستانم
دوباره عطر گیسویت؛ چقدر امشب پریشانم

سیدحمیدرضا برقعی

رقعه

قصیده‌واره

مردِ جوان دارد وصیت می‌نویسد
می‌گرید و ذکر مصیبت می‌نویسد

انسیه‌سادات هاشمی

قصیده‌واره

حضرتِ عباسی آمد شعر، دستانش طلاست
چشم شیطان کور! حالم امشب از آن حال‌هاست!

انسیه‌سادات هاشمی

مرثیه با شکوه

قصیده‌واره

خانه‌های آن کسانی می‌خورد در، بیشتر
که به سائل می‌دهند از هرچه بهتر بیشتر

حسین رستمی

تقطیع ماه

قصیده‌واره

تا کی‌ دل‌ من‌ چشم‌ به‌ در داشته‌ باشد؟
ای‌ کاش‌ کسی‌ از تو خبر داشته‌ باشد

مرتضی امیری‌اسفندقه

سیاه‌مستِ سایۀ تاک

قصیده‌واره

هرکس هر آنچه دیده اگر هرکجا، تویی
یعنی که ابتدا تویی و انتها تویی

مرتضی امیری‌اسفندقه

سیاه‌مستِ سایۀ تاک

قصیده‌واره