حیدر منصوری

حیدر منصوری سال ۱۳۵۷ در شهر آبدان بوشهر متولد شد. وی سرودن شعر را از سال ۷۰ آغاز کرد و به‌عنوان دانش‌آموز منتخب استان در مسابقات کشوری حائز رتبۀ برتر شد. او اکنون با مدرک دکترای زبان و ادبیات فارسی، به تدریس در دانشگاه اشتغال دارد. بیشتر آثار منصوری در زمینۀ شعر آیینی و دفاع مقدس است. «با چتری از باران و دلتنگی»، «ابری شبیه دوری تو» و «از ابرهای تشنه» دربردارندۀ اشعار او است.

حیدر منصوری

خبر داری که با این دل، دل عاشق چه‌ها کردی؟ میان بُهتِ اندوه فراوانت رها کردی

سبکبال بر موجی از مه، به قاف تماشا رسیدند به صبحِ تشرف به خورشید، به دیدار فردا رسیدند

کاش بیدار شوم، آمده باشی به خراسان بعدِ کرمان و بشاگرد و گلستان و لرستان

پیِ خورشید، شب تا صبح، در سوزِ مِه و باران به گریه تاختیم از غرب تا شرق ارسباران

دلا ز معرکه محنت و بلا مگریز چو گردباد به هم پیچ و چون صبا مگریز

فتح نزدیک است وقتی مرد میدان حمزه باشد خصم خاموش است وقتی شیر غرّان حمزه باشد

به دست غیر مبادا امیدواری ما نیامده‌ست به جز ما کسی به یاری ما

حاصل عمرِ ز خود بی‌خبران آه بُوَد هرکه از خویشتن آگاه شد، آگاه بود

من غم و مهر حسین با شیر از مادر گرفتم روز اول کآمدم دستور تا آخر گرفتم

شگفتا کرامات ماهی تمام چه ماهی که خورشید صبح است و شام

به کدام واژه بخوانمت، به کدام واژۀ نارَسا؟ به کدام جلوه بجویمت؟ متعالیا و مقدّسا!

اگر وطن به مقام رضا توانی کرد غبار حادثه را توتیا توانی کرد

خبر داری که با این دل، دل عاشق چه‌ها کردی؟
میان بُهتِ اندوه فراوانت رها کردی

سبکبال بر موجی از مه، به قاف تماشا رسیدند
به صبحِ تشرف به خورشید، به دیدار فردا رسیدند

کاش بیدار شوم، آمده باشی به خراسان
بعدِ کرمان و بشاگرد و گلستان و لرستان

پیِ خورشید، شب تا صبح، در سوزِ مِه و باران
به گریه تاختیم از غرب تا شرق ارسباران

دلا ز معرکه محنت و بلا مگریز
چو گردباد به هم پیچ و چون صبا مگریز

فتح نزدیک است وقتی مرد میدان حمزه باشد
خصم خاموش است وقتی شیر غرّان حمزه باشد

به دست غیر مبادا امیدواری ما
نیامده‌ست به جز ما کسی به یاری ما

حاصل عمرِ ز خود بی‌خبران آه بُوَد
هرکه از خویشتن آگاه شد، آگاه بود

من غم و مهر حسین با شیر از مادر گرفتم
روز اول کآمدم دستور تا آخر گرفتم

شگفتا کرامات ماهی تمام
چه ماهی که خورشید صبح است و شام

به کدام واژه بخوانمت، به کدام واژۀ نارَسا؟
به کدام جلوه بجویمت؟ متعالیا و مقدّسا!

اگر وطن به مقام رضا توانی کرد
غبار حادثه را توتیا توانی کرد