لبخندهای نیمه‌جان | شعر هیأت

دلت زخمی دلت آتش‌فشان بود
نگاهت آسمان بود، آسمان بود

حسین عباس‌پور

حضرت فاطمه علیهاالسلام

دوبیتی

ندیدم چون محبت‌های مادر
فدای شأن بی‌همتای مادر

علی مردی‌پور

حضرت فاطمه علیهاالسلام

دوبیتی

عصمت بخشیده نام او دختر را
زینت بخشیده شأن او همسر را

علی سلیمانی

حضرت فاطمه علیهاالسلام

رباعی

او‌ جان پیمبر است و جانش مولاست
نور حسن و حسین در او‌ پیداست

محمدحسین ملکیان

حضرت فاطمه علیهاالسلام

رباعی

نگاهی گرم سوی کودکانش
نگاه دیگری با هم‌زبانش

محمد میرزایی‌بازرگانی

حضرت فاطمه علیهاالسلام

دوبیتی

فقط از شعله و مسمار گفتیم
از آشوب در و دیوار گفتیم

سیدمحمدجواد میرصفی

حضرت فاطمه علیهاالسلام

دوبیتی

زبان با نام زهرا خو گرفته‌ست
گل یاس آبرو از او گرفته‌ست

هادی فردوسی

حضرت فاطمه علیهاالسلام

دوبیتی

با بستن سربند تو آرام شدند
در جادۀ عشق، خوش‌سرانجام شدند

فائزه زرافشان

شهدا

رباعی

آتش: شده از خجالت روی تو آب
خانه: شده بعد رفتن تو بی‌خواب

رضا یزدانی

حضرت فاطمه علیهاالسلام

رباعی

اسرار تو در صفات و اسما مخفی‌ست
مانند خدا که آشکارا مخفی‌ست

محمدمهدی خانمحمدی

حضرت فاطمه علیهاالسلام

رباعی

دلش می‌خواست تا قرآن بخواند
دلش می‌خواست تا دنیا بداند

صامره حبیبی

حضرت فاطمه علیهاالسلام

دوبیتی

سجادۀ خویش را که وا می‌کردی
تا آخر شب خدا خدا می‌کردی

سیدعلی نقیب

حضرت فاطمه علیهاالسلام

رباعی

از اشک هوای چشم‌ها تر شده است
ابر آمده است و سایه‌گستر شده است

حیدر منصوری

حضرت فاطمه علیهاالسلام

رباعی

ما در دل خود مهر تو اندوخته‌ایم
با آتش عشق تو بر افروخته‌ایم

عباس همتی

حضرت فاطمه علیهاالسلام

رباعی

دلی سوز صدایت را نفهمید
مسلمانی، خدایت را نفهمید

حسین عباس‌پور

حضرت فاطمه علیهاالسلام

دوبیتی

حقوق بی‌بشر

ذلیل شد امیری‌اش، صغیر شد کبیری‌اش
شکسته شد توهّمِ شکست‌ناپذیری‌اش

صفوفشان دو دسته شد، عنانشان گسسته شد
فسونشان فسانه شد، طلسمشان شکسته شد

تمام شد دوبار در زمین فساد کردنش
لَتُفسِدَنَّ مَرَّتَینِ فِی البِلاد کردنش

تو سرزمین قبله‌ای، اقامه کن نماز را
بی‌آبرو کن این جماعت قمارباز را

تمام آیه‌های سرخ فتح را مرور کن
زمین به ارث می‌رسد، نگاه در زبور کن

تو نقطۀ تلاقی چهارسوی عالمی
و جُرم تو همین‌که ایستاده‌ای و محکمی

چه نقشه‌ها برای تو کشیده‌اند گرگ‌ها
چه خواب‌ها، چه خواب‌ها که دیده‌اند گرگ‌ها

چه شاخه‌ها تبر شود، چه زیرها زبَر شود
که سازمان بی‌ملل حقوق بی‌بشر شود!

دوباره از خیانت سران خودفروخته
هزار سرو لِه شد و هزار غنچه سوخته

سکوت‌های بی‌شرف، قنوت‌های بی‌هدف
منافقان میان حقّ و باطل‌اند بی‌طرف

درنگ شو! به سوز سینه اهلُ بَیت را بخوان
شتاب کن، وَ ما رَمَیتَ إذ رَمَیت را بخوان

قیام آدمیّت و خروش دینی است این
صدای پای زئران اربعینی است این

ورای این حصارها و سیمِ خاردارها
طلوع می‌رسد، شکوفه می‌کند بهارها

به دوست خنده می‌زند، به دشمن اخم می‌کند
طبیبمان می‌آید و علاج زخم می‌کند

یگانه راز رَستن و نجات چیست عاقبت؟
به عصر کربلا قسم، مقاومت مقاومت

مهدی جهاندار

فتح نزدیک است وقتی مرد میدان حمزه باشد
خصم خاموش است وقتی شیر غرّان حمزه باشد

نغمه مستشارنظامی

بعد از این‌که دفن شد آن شب پیمبر در سکوت
سُست شد ایمان مردم، مُرد باور در سکوت

رضا خورشیدی‌فرد

ماییم و شکوهِ نصر ان‌شاء‌الله
قدس است و شکستِ حصر ان‌شاء‌الله

سیدمحمدجواد شرافت

همان قاتل که ویران ساخت اردوگاه قانا را
همان غاصب که خونین کرد «صبرا و شتیلا» را

سیدمحمدرضا یعقوبی‌آل

گشوده باغِ تاریخ از گلِ عبرت، بسی دفتر
که هر برگ از تبِ خجلت، رُخی دارد چو شبنم، تر

جواد محمدزمانی

ذلیل شد امیری‌اش، صغیر شد کبیری‌اش
شکسته شد توهّمِ شکست‌ناپذیری‌اش

مهدی جهاندار

ای سرّ تو در سینۀ هر محرم راز
پیوسته درِ رحمت تو بر همه باز

ابوسعید ابوالخیر

به دنیا می‌رسی اما دریغا این رسیدن نیست
کمی آرام‌تر! اینجا امید آرمیدن نیست

میلاد عرفان‌پور

همه هست آرزویم که ببینم از تو رویی
چه زیان تو را که من هم برسم به آرزویی

فصیح‌الزمان شیرازی

شروع قصه با برگشتن تو
کجا ما و کجا برگشتن تو

سیدحبیب نظاری

خودش را وارث أرض مقدس خوانده، این قابیل
جهان وارونه شد؛ این‌بار با سنگ آمده هابیل

قاسم صرافان

چشمه‌های خروشان تو را می‌شناسند
موج‌های پریشان تو را می‌شناسند

قیصر امین‌پور

هنرهیات

جامع محتوایی

جامعه ایمانی مشعر

هیات تی‌وی