علی داودی

علی داودی سال ۱۳۵۲ در همدان متولد شد. داودی از سال ۱۳۷۰ به طور جدی سرودن را آغاز کرد. او علاوه بر شعر به طراحی و گرافیک هم علاقه دارد و دارای مدرک کارشناسی رشتۀ گرافیک و کارشناسی‌ارشد رشتۀ ادبیات است. وی برگزیدۀ کتاب سال دفاع مقدس در بخش شعر است. مدیریت دفتر شعر حوزه هنری، دبیر چهارمین جشنوارۀ شعر انقلاب و کارشناس ادبی بنیاد حفظ و نشر ارزش‌های دفاع مقدس از سمت‌های فرهنگی داودی است. از آثار او می‌توان به «نام تو چیست»، «چاپ بیروت» و «گاهی حواست نیست» اشاره کرد.

علی داودی

با چفیه و جلیقه و قرآن شهید شد یعنی که در میانهٔ میدان شهید شد

چه دارد می‌شود؟ ای داد از این پاییز! نصرالله! خودت تکذیب کن اخبار را! برخیز! نصرالله!

خبر داری که با این دل، دل عاشق چه‌ها کردی؟ میان بُهتِ اندوه فراوانت رها کردی

سبکبال بر موجی از مه، به قاف تماشا رسیدند به صبحِ تشرف به خورشید، به دیدار فردا رسیدند

کاش بیدار شوم، آمده باشی به خراسان بعدِ کرمان و بشاگرد و گلستان و لرستان

پیِ خورشید، شب تا صبح، در سوزِ مِه و باران به گریه تاختیم از غرب تا شرق ارسباران

قلبی شکست و دور و برش را خدا گرفت نقاره می‌زنند... مریضی شفا گرفت

فردا که بر فراز نِی افتد گذارمان حیرت‌‏فزای طور شود جلوه‌‏زارمان

به گونۀ ماه نامت زبانزد آسمان‌ها بود

مصحف نوری و در واژه و معنا تازه وحی آیات تو هر لحظه و هرجا تازه

آری همین امروز و فردا باز می‌گردیم ما اهل آنجاییم، از اینجا باز می‌گردیم

عاشقان را سر شوريده به پيكر عجب است دادن سر نه عجب، داشتن سر عجب است!

با چفیه و جلیقه و قرآن شهید شد
یعنی که در میانهٔ میدان شهید شد

چه دارد می‌شود؟ ای داد از این پاییز! نصرالله!
خودت تکذیب کن اخبار را! برخیز! نصرالله!

خبر داری که با این دل، دل عاشق چه‌ها کردی؟
میان بُهتِ اندوه فراوانت رها کردی

سبکبال بر موجی از مه، به قاف تماشا رسیدند
به صبحِ تشرف به خورشید، به دیدار فردا رسیدند

کاش بیدار شوم، آمده باشی به خراسان
بعدِ کرمان و بشاگرد و گلستان و لرستان

پیِ خورشید، شب تا صبح، در سوزِ مِه و باران
به گریه تاختیم از غرب تا شرق ارسباران

قلبی شکست و دور و برش را خدا گرفت
نقاره می‌زنند... مریضی شفا گرفت

فردا که بر فراز نِی افتد گذارمان
حیرت‌‏فزای طور شود جلوه‌‏زارمان

به گونۀ ماه
نامت زبانزد آسمان‌ها بود

مصحف نوری و در واژه و معنا تازه
وحی آیات تو هر لحظه و هرجا تازه

آری همین امروز و فردا باز می‌گردیم
ما اهل آنجاییم، از اینجا باز می‌گردیم

عاشقان را سر شوريده به پيكر عجب است
دادن سر نه عجب، داشتن سر عجب است!