نو (نیمایی)

شعر نیمایی به قالبی گفته می‌شود که از وزن عروضی برخوردار است اما مصراع‌ها از نظر امتداد محدودیتی ندارند. به عبارت دیگر در قالب نیمایی الزامی به برابری مصراع‌ها در کار نیست. در این گونه شعرها، ضرورتی برای به کارگیری قافیه نیست و جای معینی در قالب ندارد بلکه شاعر مختار است که هرکجا صلاح دانست از نیروی موسیقایی قافیه بهره ببرد. این نوع شعر به نام نیما یوشیج در ادبیات فارسی به یادگار مانده است.

چه دارد می‌شود؟ ای داد از این پاییز! نصرالله! خودت تکذیب کن اخبار را! برخیز! نصرالله!

خبر داری که با این دل، دل عاشق چه‌ها کردی؟ میان بُهتِ اندوه فراوانت رها کردی

سبکبال بر موجی از مه، به قاف تماشا رسیدند به صبحِ تشرف به خورشید، به دیدار فردا رسیدند

کاش بیدار شوم، آمده باشی به خراسان بعدِ کرمان و بشاگرد و گلستان و لرستان

پیِ خورشید، شب تا صبح، در سوزِ مِه و باران به گریه تاختیم از غرب تا شرق ارسباران

دلا ز معرکه محنت و بلا مگریز چو گردباد به هم پیچ و چون صبا مگریز

دلِ آگاه ز تن فکر رهايی دارد از رفيقی که گران است جدايی دارد

تو آرزوی منی با تو قلب من زنده‌ست و با وجود تو دنیای من فروزنده‌ست

آنچنان کز رفتن گل خار می‌ماند به جا از جوانی حسرت بسیار می‌ماند به جا

جاده و اسب مهیاست بیا تا برویم کربلا منتظر ماست بیا تا برویم

در باغ دعا اگر بهار است از اوست هر شاخه اگر شکوفه‌بار است از اوست

مقصود عاشقان دو عالم لقای توست مطلوب طالبان به حقیقت رضای توست

چه دارد می‌شود؟ ای داد از این پاییز! نصرالله!
خودت تکذیب کن اخبار را! برخیز! نصرالله!

خبر داری که با این دل، دل عاشق چه‌ها کردی؟
میان بُهتِ اندوه فراوانت رها کردی

سبکبال بر موجی از مه، به قاف تماشا رسیدند
به صبحِ تشرف به خورشید، به دیدار فردا رسیدند

کاش بیدار شوم، آمده باشی به خراسان
بعدِ کرمان و بشاگرد و گلستان و لرستان

پیِ خورشید، شب تا صبح، در سوزِ مِه و باران
به گریه تاختیم از غرب تا شرق ارسباران

دلا ز معرکه محنت و بلا مگریز
چو گردباد به هم پیچ و چون صبا مگریز

دلِ آگاه ز تن فکر رهايی دارد
از رفيقی که گران است جدايی دارد

تو آرزوی منی با تو قلب من زنده‌ست
و با وجود تو دنیای من فروزنده‌ست

آنچنان کز رفتن گل خار می‌ماند به جا
از جوانی حسرت بسیار می‌ماند به جا

جاده و اسب مهیاست بیا تا برویم
کربلا منتظر ماست بیا تا برویم

در باغ دعا اگر بهار است از اوست
هر شاخه اگر شکوفه‌بار است از اوست

مقصود عاشقان دو عالم لقای توست
مطلوب طالبان به حقیقت رضای توست