نو (نیمایی)

شعر نیمایی به قالبی گفته می‌شود که از وزن عروضی برخوردار است اما مصراع‌ها از نظر امتداد محدودیتی ندارند. به عبارت دیگر در قالب نیمایی الزامی به برابری مصراع‌ها در کار نیست. در این گونه شعرها، ضرورتی برای به کارگیری قافیه نیست و جای معینی در قالب ندارد بلکه شاعر مختار است که هرکجا صلاح دانست از نیروی موسیقایی قافیه بهره ببرد. این نوع شعر به نام نیما یوشیج در ادبیات فارسی به یادگار مانده است.

پنج نوبت، فرصت سبز حضورم داده‌اند پنج ساغر باده از دریای نورم داده‌اند

ما خوانده‌ایم قصۀ مردان ایل را نام‌آورانِ شیردلِ بی‌بدیل را

افق‌های باز و کران‌های تازه زمین‌های نو، آسمان‌های تازه

تا نشکفد بر پای ما زنجیرهای تازه‌ای رویید بر دستان ما شمشیرهای تازه‌ای

آوای نسیم و باد و باران آهنگ قشنگ آبشاران

پیچیده شمیم ندبه و عهد و سمات طوفان‌زدگان! کجاست کشتی نجات؟

به تعداد نفوس خلق اگر سوی خدا راه است همان‌قدر انتخاب راه دشوار است و دلخواه است

از رفتن دل نیست خبر اهل وفا را آن کس که تو را دید نداند سر و پا را

ای جذبهٔ ذی‌الحجه و شور رمضانم در شادی شعبان تو غرق است جهانم

و خانه‌ها، همه، هر جا، خراب خواهد شد در آسمان و زمین، انقلاب خواهد شد

الا یا ایُّها السّاقی اَدِر کأساً و ناولها که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکل‌ها

تو آرزوی منی با تو قلب من زنده‌ست و با وجود تو دنیای من فروزنده‌ست

پنج نوبت، فرصت سبز حضورم داده‌اند
پنج ساغر باده از دریای نورم داده‌اند

ما خوانده‌ایم قصۀ مردان ایل را
نام‌آورانِ شیردلِ بی‌بدیل را

افق‌های باز و کران‌های تازه
زمین‌های نو، آسمان‌های تازه

تا نشکفد بر پای ما زنجیرهای تازه‌ای
رویید بر دستان ما شمشیرهای تازه‌ای

آوای نسیم و باد و باران
آهنگ قشنگ آبشاران

پیچیده شمیم ندبه و عهد و سمات
طوفان‌زدگان! کجاست کشتی نجات؟

به تعداد نفوس خلق اگر سوی خدا راه است
همان‌قدر انتخاب راه دشوار است و دلخواه است

از رفتن دل نیست خبر اهل وفا را
آن کس که تو را دید نداند سر و پا را

ای جذبهٔ ذی‌الحجه و شور رمضانم
در شادی شعبان تو غرق است جهانم

و خانه‌ها، همه، هر جا، خراب خواهد شد
در آسمان و زمین، انقلاب خواهد شد

الا یا ایُّها السّاقی اَدِر کأساً و ناولها
که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکل‌ها

تو آرزوی منی با تو قلب من زنده‌ست
و با وجود تو دنیای من فروزنده‌ست