محمدعلی سالاری

محمدعلی سالاری ثانی ۴ اردیبهشت ۱۳۲۶ در مشهد متولد شد. وی تحصیلات خود را تا دیپلم ریاضی ادامه داد و سپس به شغل آزاد روی آورد. او عضو شورای شعر ادارۀ فرهنگ و ارشاد اسلامی مشهد و شورای شعر انجمن ادبی رضوی آستان قدس رضوی می‌باشد. سالاری بیشتر در عرصه شعر آیینی فعالیت دارد. «مسافر کربلا»، «چشمۀ خورشید» و «بهانۀ خلقت» سه مجموعه شعر او است.

پایگاه اشعار مناسب اجرا در هیأت

محمدعلی سالاری

محمدعلی سالاری

هزار حنجره فریاد

هزار حنجره فریاد در گلویش بود
نگاه مضطرب آسمان به سویش بود

امام حسین علیه‌السلام

این حسین کیست؟ (جلد۱)

غزل

فداها ابوها

هیچ مردی در جهان مانند پیغمبر که نیست
هیچ بختی بهتر از پیوند پیغمبر که نیست

سیدمحمدجواد شرافت

چه سخت است داغ علمدار دیدن
غم یار، در اوج پیکار دیدن

محمدمهدی سیار

با چفیه و جلیقه و قرآن شهید شد
یعنی که در میانهٔ میدان شهید شد

مهدی جهاندار

چه دارد می‌شود؟ ای داد از این پاییز! نصرالله!
خودت تکذیب کن اخبار را! برخیز! نصرالله!

میلاد عرفان‌پور

خبر داری که با این دل، دل عاشق چه‌ها کردی؟
میان بُهتِ اندوه فراوانت رها کردی

رضا خورشیدی‌فرد

سبکبال بر موجی از مه، به قاف تماشا رسیدند
به صبحِ تشرف به خورشید، به دیدار فردا رسیدند

میلاد عرفان‌پور

ای خالق راز و نیاز عاشقانه
در پیشگاه عشق مخلوقی یگانه

اعظم سعادتمند

ای آنکه دوای دردمندان دانی
راز دل زار مستمندان دانی

ابوسعید ابوالخیر

عالم همه خاک کربلا بایدمان
پیوسته به لب، خدا خدا! بایدمان

سیدحسن حسینی

ما ز سیر و دور گردون از خدا غافل شدیم
ما ز آب، از گردش این آسیا غافل شدیم...

صائب تبریزی

همین است ابتدای سبز اوقاتی که می‌گویند
و سرشار گل است آن ارتفاعاتی که می‌گویند

زکریا اخلاقی

همچون نسیم صبح و سحرگاه می‌رود
هرکس میان صحن حرم راه می‌رود

فاطمه نانی‌زاد

محمدعلی سالاری

هیچ مردی در جهان مانند پیغمبر که نیست هیچ بختی بهتر از پیوند پیغمبر که نیست

چه سخت است داغ علمدار دیدن غم یار، در اوج پیکار دیدن

با چفیه و جلیقه و قرآن شهید شد یعنی که در میانهٔ میدان شهید شد

چه دارد می‌شود؟ ای داد از این پاییز! نصرالله! خودت تکذیب کن اخبار را! برخیز! نصرالله!

خبر داری که با این دل، دل عاشق چه‌ها کردی؟ میان بُهتِ اندوه فراوانت رها کردی

سبکبال بر موجی از مه، به قاف تماشا رسیدند به صبحِ تشرف به خورشید، به دیدار فردا رسیدند

ای خالق راز و نیاز عاشقانه در پیشگاه عشق مخلوقی یگانه

ای آنکه دوای دردمندان دانی راز دل زار مستمندان دانی

عالم همه خاک کربلا بایدمان پیوسته به لب، خدا خدا! بایدمان

ما ز سیر و دور گردون از خدا غافل شدیم ما ز آب، از گردش این آسیا غافل شدیم...

همین است ابتدای سبز اوقاتی که می‌گویند و سرشار گل است آن ارتفاعاتی که می‌گویند

همچون نسیم صبح و سحرگاه می‌رود هرکس میان صحن حرم راه می‌رود

هیچ مردی در جهان مانند پیغمبر که نیست
هیچ بختی بهتر از پیوند پیغمبر که نیست

چه سخت است داغ علمدار دیدن
غم یار، در اوج پیکار دیدن

با چفیه و جلیقه و قرآن شهید شد
یعنی که در میانهٔ میدان شهید شد

چه دارد می‌شود؟ ای داد از این پاییز! نصرالله!
خودت تکذیب کن اخبار را! برخیز! نصرالله!

خبر داری که با این دل، دل عاشق چه‌ها کردی؟
میان بُهتِ اندوه فراوانت رها کردی

سبکبال بر موجی از مه، به قاف تماشا رسیدند
به صبحِ تشرف به خورشید، به دیدار فردا رسیدند

ای خالق راز و نیاز عاشقانه
در پیشگاه عشق مخلوقی یگانه

ای آنکه دوای دردمندان دانی
راز دل زار مستمندان دانی

عالم همه خاک کربلا بایدمان
پیوسته به لب، خدا خدا! بایدمان

ما ز سیر و دور گردون از خدا غافل شدیم
ما ز آب، از گردش این آسیا غافل شدیم...

همین است ابتدای سبز اوقاتی که می‌گویند
و سرشار گل است آن ارتفاعاتی که می‌گویند

همچون نسیم صبح و سحرگاه می‌رود
هرکس میان صحن حرم راه می‌رود