مهدی جهاندار | شعر هیأت

رحمةٌ للعالمين

کيستی ای خنده‌هايت رحمةٌ للعالمين
گيسوانت ليلةالقدر سماوات و زمین

پیامبر اعظم صلوات‌الله‌علیه‌وآله

غزل

سوارِ آمدنی

تو یوسفی تو که لبریز بوی پیرهنی
تو یوسفی تو که یاایّها‌العزیز منی

امام عصر علیه‌السلام

غزل

عصر تاسوعاست...

عصر تاسوعاست ای نقّاش فردا را نکش
صبح دریا را کشیدی ظهر صحرا را نکش

شب عاشورا

غزل

نماز آخرین

اذان می‌افکند یکباره در صحرا طنینش را
و بالا می‌زند مردی دوباره آستینش را

امام حسین علیه‌السلام

کرامت سرخ

غزل

غدیر معنی‌اش این است...

علی بجنگ، حسن صلح کن، حسین فدا شو
غدیر معنی‌اش این است عبد محض خدا شو

امام علی علیه‌السلام

غزل

اهل کربلا

آن اسم اعظم که نشانی می‌دهندش
سربند یا زهراست محکم‌تر ببندش

شهدا

عشق سوزان است

غزل

کلُّ ارضٍ کربلا

می‌روم گاهی خراسان گاه‌گاهی کربلا
یک‌طرف‌شمس‌الشموس‌ویک‌طرف‌شمس‌الضحی

امام حسین علیه‌السلام

عشق سوزان است

غزل

جاده‌های انتظار

با توام ای دشت بی‌پایان سوار ما چه شد
یکّه‌تاز جاده‌های انتظار ما چه شد

امام عصر علیه‌السلام

برای او

غزل

یک کوچه غیرت

یک کوچه غیرت ای قلندر تا علی مانده‌ست
شمشیر بردارد هر آن‌کس با علی مانده‌ست

امام علی علیه‌السلام

عشق سوزان است

غزل

دفاع از حرم

قدم در دفاع از حرم برندارد
سپاھی که تیغ دودَم برندارد

مدافعان حریم اهل‌بیت

حریمِ حرمتِ حرم

غزل

و الكاظمين الغيظ

احساس از هفت آسمان می‌بارد، احساس
بوی گل سرخ است يا بوی گل ياس؟

امام کاظم علیه‌السلام

خورشید ابواء

غزل

راوی نور

آفتاب بن علی بن حسين بن علی
راوی نور، شكافندۀ علم ازلی

امام باقر علیه‌السلام

غزل

تفسیر تو

گل شمّه‌ای از آیۀ تطهیر تو باشد
گر آینه در آینه تکثیر تو باشد

حضرت فاطمه علیهاالسلام

غزل

چادر خاکی

در شهر اگر هیچ کسی را غم دین نیست
تا فاطمه زنده‌ست علی خانه‌نشین نیست

حضرت فاطمه علیهاالسلام

غزل

فصل غریبی

ای وای از آن حدیث به دفتر نیامده
ای وای از آن شروع به آخر نیامده

حضرت فاطمه علیهاالسلام

مسمّط