میلاد حبیبی

میلاد حبیبی در ۲۸ شهریورماه ۱۳۷۳ در اصفهان متولد شد. او از کودکی به شعر و ادبیات علاقه‌مند بود و اولین سروده‌هایش به همان دوران باز می‌گردد. حبیبی فارغ‌التحصیل رشتۀ حسابداری در مقطع کارشناسی است. عضویت در حلقۀ شعر شاعران جوان انقلاب اسلامی موسسۀ شهرستان ادب، نقطۀ عطفی در زندگی شاعرانه‌اش محسوب می‌شود. از موفقیت‌های او برگزیده شدن در کنگره‌های ملی شعر است.

پایگاه اشعار مناسب اجرا در هیأت

میلاد حبیبی

میلاد حبیبی

مدافعان وطن

عمری به فکر مردمان شهر بودی
اما کسی حالا به فکر مادرت نیست

شهدا

چارپاره

ای عشق!

به دست شعله‌های شمع دادم دامن خود را
مگر ثابت کنم پروانه‌مسلک بودن خود را

شعر تعلیمی

غزل

لحظۀ آخر

خوشوقت کسی که جز وفا کارش نیست
پابندِ ستم، جانِ سبک‌بارش نیست

محمدجواد غفورزاده

باشد که دلم، راهبری داشته باشد
از عالم بالا، خبری داشته باشد

محمدجواد غفورزاده

به رغم صخره، جاری‌تر شده سیل محبت‌ها
و دارد بیشتر قد می‌کشد رود ارادت‌ها

جعفر عباسی

«ایمان به خدا» لذت ناچیزی نیست
با نور خدا، غروب و پاییزی نیست

هادی فردوسی

دوباره زلف تو افتاد دست شانۀ من
طنین نام تو شد شعر عاشقانۀ من

سعید تاج‌محمدی

کرامت مثل یک جرعه‌ست از پیمانۀ جانش
سخاوت لقمه‌ای از سادگی سفرۀ نانش..

جعفر عباسی

جمعه برای غربت من روز دیگری‌ست
با من عجیب دغدغۀ گریه‌آوری‌ست

محمدسعید میرزایی

به منبر می‌رود دریا، به سویش گام بردارید
هلا! اسلام را از چشمهٔ اسلام بردارید

سیدحمیدرضا برقعی

ای فاطمه را شمیم! کی می‌آیی؟
جان‌بخش‌تر از نسیم! کی می‌آیی؟

محمدجواد غفورزاده

هر کسی را به سر هوایی هست
رو به سویی و دل به جایی هست

سیدمحمدعلی ریاضی‌یزدی

شبی نشستم و گفتم دو خط دعا بنویسم
دعا به نیت دفع قضا بلا بنویسم

سعید بیابانکی

تشنه‌ام این رمضان تشنه‌تر از هر رمضانی
شب قدر آمده تا قدر دل خویش بدانی

علیرضا قزوه

میلاد حبیبی

خوشوقت کسی که جز وفا کارش نیست پابندِ ستم، جانِ سبک‌بارش نیست

باشد که دلم، راهبری داشته باشد از عالم بالا، خبری داشته باشد

به رغم صخره، جاری‌تر شده سیل محبت‌ها و دارد بیشتر قد می‌کشد رود ارادت‌ها

«ایمان به خدا» لذت ناچیزی نیست با نور خدا، غروب و پاییزی نیست

دوباره زلف تو افتاد دست شانۀ من طنین نام تو شد شعر عاشقانۀ من

کرامت مثل یک جرعه‌ست از پیمانۀ جانش سخاوت لقمه‌ای از سادگی سفرۀ نانش..

جمعه برای غربت من روز دیگری‌ست با من عجیب دغدغۀ گریه‌آوری‌ست

به منبر می‌رود دریا، به سویش گام بردارید هلا! اسلام را از چشمهٔ اسلام بردارید

ای فاطمه را شمیم! کی می‌آیی؟ جان‌بخش‌تر از نسیم! کی می‌آیی؟

هر کسی را به سر هوایی هست رو به سویی و دل به جایی هست

شبی نشستم و گفتم دو خط دعا بنویسم دعا به نیت دفع قضا بلا بنویسم

تشنه‌ام این رمضان تشنه‌تر از هر رمضانی شب قدر آمده تا قدر دل خویش بدانی

خوشوقت کسی که جز وفا کارش نیست
پابندِ ستم، جانِ سبک‌بارش نیست

باشد که دلم، راهبری داشته باشد
از عالم بالا، خبری داشته باشد

به رغم صخره، جاری‌تر شده سیل محبت‌ها
و دارد بیشتر قد می‌کشد رود ارادت‌ها

«ایمان به خدا» لذت ناچیزی نیست
با نور خدا، غروب و پاییزی نیست

دوباره زلف تو افتاد دست شانۀ من
طنین نام تو شد شعر عاشقانۀ من

کرامت مثل یک جرعه‌ست از پیمانۀ جانش
سخاوت لقمه‌ای از سادگی سفرۀ نانش..

جمعه برای غربت من روز دیگری‌ست
با من عجیب دغدغۀ گریه‌آوری‌ست

به منبر می‌رود دریا، به سویش گام بردارید
هلا! اسلام را از چشمهٔ اسلام بردارید

ای فاطمه را شمیم! کی می‌آیی؟
جان‌بخش‌تر از نسیم! کی می‌آیی؟

هر کسی را به سر هوایی هست
رو به سویی و دل به جایی هست

شبی نشستم و گفتم دو خط دعا بنویسم
دعا به نیت دفع قضا بلا بنویسم

تشنه‌ام این رمضان تشنه‌تر از هر رمضانی
شب قدر آمده تا قدر دل خویش بدانی