میلاد حبیبی

میلاد حبیبی در ۲۸ شهریورماه ۱۳۷۳ در اصفهان متولد شد. او از کودکی به شعر و ادبیات علاقه‌مند بود و اولین سروده‌هایش به همان دوران باز می‌گردد. حبیبی فارغ‌التحصیل رشتۀ حسابداری در مقطع کارشناسی است. عضویت در حلقۀ شعر شاعران جوان انقلاب اسلامی موسسۀ شهرستان ادب، نقطۀ عطفی در زندگی شاعرانه‌اش محسوب می‌شود. از موفقیت‌های او برگزیده شدن در کنگره‌های ملی شعر است.

پایگاه اشعار مناسب اجرا در هیأت

میلاد حبیبی

میلاد حبیبی

مدافعان وطن

عمری به فکر مردمان شهر بودی
اما کسی حالا به فکر مادرت نیست

شهدا

چارپاره

ای عشق!

به دست شعله‌های شمع دادم دامن خود را
مگر ثابت کنم پروانه‌مسلک بودن خود را

شعر تعلیمی

غزل

ارض مقدس

تو سرزمین مقدس تو باصفا بودی
تو جلوه‌گاه مقامات انبیا بودی

سیدعلیرضا شفیعی

نه از سر درد، سینه را چاک زدیم
نه با دل خود، سری به افلاک زدیم

حامد طونی

الهی به شور قیام حسین
به فریاد سرخ و پیام حسین

محمدجواد غفورزاده

«چرا تو ای شکسته‌دل! خدا خدا نمی‌کنی
خدای چاره‌ساز را، چرا صدا نمی‌کنی»

محمدجواد غفورزاده

لهیب ذوالفقارت بر تن گردن‌کشان مانده‌ست
طنین خطبه‌هایت در گلوگاه زمان مانده‌ست

حسین عباس‌پور

امشب که ماهِ آسمان پرتوفشان است
با حُسن خود چشم و چراغ کهکشان است

محمدجواد غفورزاده

عمری‌ست که دم‌به‌دم علی می‌گویم
در حال نشاط و غم علی می‌گویم

صغیر اصفهانی

مصحف نوری و در واژه و معنا تازه
وحی آیات تو هر لحظه و هرجا تازه

سیدمحمدجواد شرافت

عالم همه خاک کربلا بایدمان
پیوسته به لب، خدا خدا! بایدمان

سیدحسن حسینی

علی ای همای رحمت تو چه آیتی خدا را
که به ماسوا فکندی همه سایهٔ هما را

سیدمحمدحسین شهریار

همه هست آرزویم که ببینم از تو رویی
چه زیان تو را که من هم برسم به آرزویی

فصیح‌الزمان شیرازی

شيعيان! ديگر هواى نينوا دارد حسين
روى دل با كاروان كربلا دارد حسين‏

سیدمحمدحسین شهریار

میلاد حبیبی

تو سرزمین مقدس تو باصفا بودی تو جلوه‌گاه مقامات انبیا بودی

نه از سر درد، سینه را چاک زدیم نه با دل خود، سری به افلاک زدیم

الهی به شور قیام حسین به فریاد سرخ و پیام حسین

«چرا تو ای شکسته‌دل! خدا خدا نمی‌کنی خدای چاره‌ساز را، چرا صدا نمی‌کنی»

لهیب ذوالفقارت بر تن گردن‌کشان مانده‌ست طنین خطبه‌هایت در گلوگاه زمان مانده‌ست

امشب که ماهِ آسمان پرتوفشان است با حُسن خود چشم و چراغ کهکشان است

عمری‌ست که دم‌به‌دم علی می‌گویم در حال نشاط و غم علی می‌گویم

مصحف نوری و در واژه و معنا تازه وحی آیات تو هر لحظه و هرجا تازه

عالم همه خاک کربلا بایدمان پیوسته به لب، خدا خدا! بایدمان

علی ای همای رحمت تو چه آیتی خدا را که به ماسوا فکندی همه سایهٔ هما را

همه هست آرزویم که ببینم از تو رویی چه زیان تو را که من هم برسم به آرزویی

شيعيان! ديگر هواى نينوا دارد حسين روى دل با كاروان كربلا دارد حسين‏

تو سرزمین مقدس تو باصفا بودی
تو جلوه‌گاه مقامات انبیا بودی

نه از سر درد، سینه را چاک زدیم
نه با دل خود، سری به افلاک زدیم

الهی به شور قیام حسین
به فریاد سرخ و پیام حسین

«چرا تو ای شکسته‌دل! خدا خدا نمی‌کنی
خدای چاره‌ساز را، چرا صدا نمی‌کنی»

لهیب ذوالفقارت بر تن گردن‌کشان مانده‌ست
طنین خطبه‌هایت در گلوگاه زمان مانده‌ست

امشب که ماهِ آسمان پرتوفشان است
با حُسن خود چشم و چراغ کهکشان است

عمری‌ست که دم‌به‌دم علی می‌گویم
در حال نشاط و غم علی می‌گویم

مصحف نوری و در واژه و معنا تازه
وحی آیات تو هر لحظه و هرجا تازه

عالم همه خاک کربلا بایدمان
پیوسته به لب، خدا خدا! بایدمان

علی ای همای رحمت تو چه آیتی خدا را
که به ماسوا فکندی همه سایهٔ هما را

همه هست آرزویم که ببینم از تو رویی
چه زیان تو را که من هم برسم به آرزویی

شيعيان! ديگر هواى نينوا دارد حسين
روى دل با كاروان كربلا دارد حسين‏