ای آفتاب صبر کن این آخرین شب است
این آخرین شبانۀ آرام زینب است
دوباره پیرهن از اشک و آه می‌پوشم
به یاد ماتم سرخت، سیاه می‌پوشم
زخمی شکفته، حنجره‌ای شعله‌ور شده‌ست
داغ قدیمی من از آن تازه‌تر شده‌ست
مسافرم من و گم کرده کوکب اقبال
نه شوق بدرقه دارم، نه شور استقبال
ای ماه من که چشم و چراغ نبوتی
ریحانهٔ بهشتی باغ نبوتی
با نور استجابت و ایمان عجین شدی
وقتی که با ولی خدا همنشین شدی
