چه سخت است داغ علمدار دیدن
غم یار، در اوج پیکار دیدن
امشب شکوه عشق جهانگیر می‌شود
روح لطیف عاطفه تصویر می‌شود
کجاست آن که دلش چشمه‌سار حکمت بود
کجاست آن که رخش آبشار رحمت بود
آن‌جا که دلتنگی برای شهر بی‌معناست
جایی شبیه آستان گنبد خضراست
آخر ماه صفر، اول ماتم شده است
دیده‌ها پر گهر و سینه پر از غم شده است
مگر یتیم نبودی خدا پناهت داد
خدا که در حرم امن خویش راهت داد
