دسته‌گلها دسته‌دسته می‌روند از یادها
گریه كن، ای آسمان! در مرگ توفان‌زادها
آشفته كن ای غم، دل طوفانی ما را
انكار كن ای كفر، مسلمانی ما را
سالی گذشت و باغ دلم برگ و بر نداشت
من ماندم و شبی که هوای سحر نداشت
به دست غیر مبادا امیدواری ما
نیامده‌ست به جز ما کسی به یاری ما
آه می‌کشم تو را با تمام انتظار
پر شکوفه کن مرا، ای کرامت بهار
