گه احرام، روز عید قربان
سخن می‌گفت با خود کعبه، زین‌سان
ای هلالی که تماشای رخت دلخواه است
هله ای ماه! خدای من و تو الله است
این سجده‌ها لبالب چرت و كسالت‌اند
این قلب‌های رفته حرا بی‌رسالت‌اند
آمدی و دل ما بردی و رفتی ای ماه!
با تو خوش بود سحرهای «بِکَ یا الله»
روزه‌هایم اگرچه معیوب است
رمضان است و حال من خوب است
