پدر! آخر چرا دنیا به ما آسان نمیگیرد؟
غروب غربت ما از چه رو پایان نمیگیرد؟
خواهرش بر سینه و بر سر زنان
رفت تا گیرد برادر را عنان
شهد حکمت ریزد از لعل سخندان، بیشتر
ابر نیسان میدمد بر دشت، باران، بیشتر
باید از فقدان گل خونجوش بود
در فراق یاس مشكیپوش بود