جز تو ای کشتۀ بی‌سر که سرا‌پا همه جانی
کیست کز دادن جانی بخرد جان جهانی
سر می‌گذارد آسمان بر آستانت
غرقیم در دریای لطف بی‌کرانت
او هست ولی نگاهِ باطل از ماست
دیوارِ بلندِ در مقابل از ماست
ای که به عشقت اسیر، خیلِ بنی‌آدم‌اند!
سوختگان غمت، با غم دل خُرّم‌اند
خورشید، گرمِ دلبری از روی نیزه‌ها
لبخند می‌زند سَری از روی نیزه‌ها
حمد سزاوارِ آن خدای توانا
کآمده حمدش ورای مُدرِک دانا
توبۀ من را شکسته اشتباه دیگری
از گناهی می‌روم سوی گناه دیگری
قامتت را چو قضا بهر شهادت آراست
با قضا گفت مشیت که: قیامت برخاست...
زندهٔ جاوید کیست؟ کشتهٔ شمشیر دوست
کآب حیات قلوب در دم شمشیر اوست
