توفیق اگر دلیل راهت باشد
یا پند دهنده‌ای گواهت باشد
تا آسمانت را کمی در بر بگیرد
یک شهر باید عشق را از سر بگیرد
با خلق اگرچه زندگی شیرین است
ای دوست! طریق سربلندی این است
هجده بهار رفت زمین شرمسار توست
آری زمین که هستی او وامدار توست
مگذار اسیر اشک و آهت باشیم
در حسرت یک گوشه نگاهت باشیم
در بادیه، گام تا خداوند بزن
خود را به رضای دوست، پیوند بزن
از دوست اگر دوست تمنا نکنی
این پنجره را به روی خود وانکنی
