در عصر نقاب‌های رنگی
در دورۀ خنده‌های بی‌رنگ
پشت سر مسافر ما گریه می‌کند
شهری که بر رسول خدا گریه می‌کند
ما خوانده‌ایم قصۀ مردان ایل را
نام‌آورانِ شیردلِ بی‌بدیل را
بیا که شیشه قسم می‌دهد به عهد کهن
که توبه بشکن، این‌بار هم به گردن من
در بند اسارت تو می‌آید آب
دارد به عمارت تو می‌آید آب
