دیر شد دیر و شب رسید به سر
یارب! امشب نکوفت حلقه به در
جاده در پیش بود و بیوقفه
سوی تقدیر خویش میرفتیم
بیتاب دوست بودی و پروا نداشتی
در دل به غیر دوست تمنا نداشتی
دل اگر تنگ و جان اگر خستهست
گاه گاهی اگر پریشانیم
عالم از شور تو غرق هیجان است هنوز
نهضتت مایهٔ الهام جهان است هنوز
روشن از روی تو آفاق جهان میبينم
عالم از جاذبهات در هيجان میبينم