ای لوای تو برافراشته بر قلّۀ نور
کرده نور رُخَت از پردۀ ابهام، عبور
دیر شد دیر و شب رسید به سر
یارب! امشب نکوفت حلقه به در
شبی که صبح شهادت در انتظار تو بود
جهان، مسخّر روح بزرگوار تو بود
عالم از شور تو غرق هیجان است هنوز
نهضتت مایهٔ الهام جهان است هنوز
روشن از روی تو آفاق جهان میبينم
عالم از جاذبهات در هيجان میبينم